En al weken zat het me niet lekker. De angst, de zenuwen en nerveus zijn. En ook aftellen... naar dát moment. De allerlaatste nacht slaap ik er niet meer fijn om.
En nu denk je vast: waar is Marti zo nerveus van...
nou, van de tandarts!
Ik vind het vreselijk, ben er al jarenlang bang van. Als ik er aan dacht werd ik al niet goed. Conclusie: ik was al zeker 6 jaar niet geweest. Dat werd dus wel weer tijd.
Na mijn miskraam merkte ik dat de angst steeds minder werd. Ik kon er iig aan denken en heb toen de stap genomen om mij aan te melden bij de tandarts hier in de buurt.
Wat een overwinning, stap 1 was gemaakt!
Daarna volgde in april de controle. Met bibberende knietjes en hartkloppingen zat ik in de stoel. Maar het viel me allemaal reuze mee. Lieve assistente, aardige tandarts en 'maar' twee kleine gaatjes en een verstandkies die eruit moest.
18 mei moest het gebeuren. Vandaag dus. Ja nu vloog de angst me toch wel weer even naar de keel, getsie, anders ben ik niet zo'n schijterd!
Vannacht dus zeer slecht geslapen en rond half 11 toog ik naar Medemblik. Mij was verteld dat we eerst de twee gaatjes zouden vullen en de verstandkies kwam bij een andere afspraak aan bod.
Maar nee, deze tandarts zei als eerste: we verdoven eerst voor de verstandkies en dan gaan we gaatjes vullen.
Pardon??!?!?!?!?!?
Ik begon half in paniek te raken, maar het is toch goed gekomen! Ik vind mezelf zo'n bikkel ;-) mede door de lieve, wat oudere, assistente die mij goed op het gemak probeerde te houden.
En nu, een half verdoofde wang, een verstandkies minder (dat was nog best een getrek!) en twee kleine gaatjes gevuld. De pijn zal zo wel opzetten, maar de pijn van een verkeerde verstandskies is ook niet fijn.
Wéér een overwinning.
Goh, dat had ik als kind ook. Maar naarmate ik ouder wordt doet het me niets meer. Misschien wordt het bij jou ook beter.
BeantwoordenVerwijderenMijn man 63 jaar liet vorige week een verstandskies trekken, dat werd gehecht en dat lijkt mij niet een goed idee want dan hoopt de boel op en kan het niet weg komen, nu zeurt het steeds zegt hij.
Knap van je, om toch door te zetten.
BeantwoordenVerwijderenEn misschien maar goed dat je het niet wist.
Groeten Herma
Hééél goed!! Ik vind je angst jammer genoeg heel herkenbaar. Maar ik gá wel.... Spannend hoor! ´k Probeer altijd maar te denken aan dat héérlijke gevoel achteraf, dat je er dan weer lekker lang af bent....
BeantwoordenVerwijderenO, wat knap van je!
BeantwoordenVerwijderenEn je mag wel denken; er zijn honderden mensen meer met jou die er vreselijk over zouden bibberen!
Ik ieder geval!!!
Heel veel sterkte met beter worden, moet je spoelen?
En geef jezelf 1000 schouderklopjes! Jij hebt het maar gefikst!
Groetjes van Christien
GOED VAN JE ZEG,mij gebeurde het ok en de tandarts zei,als de paaar uur van de verdovig bijna om is, neem dan vast een pijnstiller en doe dat ook als die bijna uitgewerkt gaat raken.Is een prettiger idee. Het werkte ook hhel best,al had ik bij de een meer last als de ander.
BeantwoordenVerwijderenSterkte ermee.
Groet, Wilma
Bedankt voor jullie lieve reacties!
BeantwoordenVerwijderenJohanna: Wat raar dat het bij jou man gehecht is. Bij mij niet, kreeg een soort gaasje er op en dat moest ik na een kwartier eruit halen. Verder niet. Vervelend dat hij er nog last van heeft.
Wilma: ik gebruik ook pijnstillers, naja woensdagavond/nacht en donderdagochtend. Nu niet meer al is het nog niet over. Pijn is acceptabel zo, hoort er toch bij.