vrijdag 12 februari 2010

9 jaar alweer...




















Lieve Pap,

Elke keer als ik naar je foto kijk,
Krijg ik tranen in mijn ogen van ongeloof en verdriet.
Tranen omdat ik afvraag waarom jij hier niet meer bent,
En tranen want het antwoord weet ik niet.
Soms kijk ik naar de sterren,
En dan brandt er één heel fel.
Ik vraag me dan af waar je nu bent,
En of dit rare gevoel zonder jou ooit went.
Soms wilde ik dat ik bij je kon zijn,
Al was het maar voor even.
Maar ja, dat is maar een wens,
Die niemand mij kan geven.
Lieve pap, ik mis je zo,
En ik blijf altijd aan je denken.
Op dit moment is een plaatsje in mijn hart,
Het mooiste wat ik je kan schenken.

13-02-2001/13-02-2010

1 opmerking:

  1. wat een mooi ontroerend gedicht, kan me voorstellen dat je hem heel erg mist, het ziet er zo'n lieve man uit.

    BeantwoordenVerwijderen